*kriiiiiiinnnnngggg*
*boooooooggghhsss*
Aray!!!!
Nyeta na man oh!!
Hinilot ko ang balakang ko na natama sa sahig. Akalain mo ba na mang nahulog ako mula sa kama. Huhuhu!! Kawawa naman ako. Ilang araw na akong ganito. Nahuhulog sa kama tuwing tutunog ang alarm clock. Palagi na lang nagugulat. At pa-laging puyat.
Tsk!!
Kaw ba na man ang bigla na lang sasabihan ng mahal mo na mahal ka rin niya pagkatapos sasabihan niyang kayo na. Tapos hindi ka man lang nakapag-react man lang. That's what happened to me. Lucien confessed to me a few days ago. And that was--- fast.
He also claimed that we're in a relationship right now.
But-- I'm not sure. Yeah!! Yeah!! I know!! I am very much in love with him pero parang ayaw kong maging kami. Come on!! Not that!! It's just that. I am shocked. Confused. And Scared.
Hindi ko maiwasang hindi isipin na--- pag-lalaruan niya lang ako. Na hindi totoo na mahal niya ako. That all of that words that come from him--- it's all---- lies.
Idagdag mo pa ang lahat ng frustrations ko in receiving all of those attempt assassinations that I've received until now. Kaya naman ay hindi ako makapag-isip ng mabuti. These we're all making my headACHE.
After awhile of lazing on my bed, naligo na ako at nag-ayos papasok.
"Awww!! What happened to you? Para kang zombie!! *laughs*." sabi sa kin ni Kuya Sky then he burst into laughter.
What the-----. Sinamaan ko lang siya ng tingin.
Tumigil siya sa pagtawa at itinaas niya ang kanyang dalawang kamay na parang sumusuko siya sa pulis.
"Oh! Easy lang dear. I'm just kidding yah! Pero seryoso, nangingitim ang paligid ng mata mo oh. Ang pangit you know. " siya then he smirked.
"BWISIT!!! " I exclaimed then I walked through the door at dumiretso papuntang sasakyan. Pagpasok ko sa sasakyan, ibinalibag ko ng malakas pasara ang pinto ng kotse niya.
'Sorry buddy I'm just piss off.' bulong ko habang tinatapik-tapik ang dashboard ng sasakyan.
Isa pa kasi tong tukmol kong Kuya Sky. Lagi niya akong tinutukso. Geeez!! Nakakainis kaya yun although sometimes, his getting jealous and he acts like some kind of abandoned concubine again, kahit bestfriend pa niya si Lucien.
Nang dumating na kami sa school, agad akong lumabas at pumunta sa first subject ko. Habang naglalakad sa hallway may biglang humila sa akin. Pagtingin ko, si Lucien.
"Hey baby." he said then he hugged me. Kumawala ako sa kanya.
"I. . . . ahhh . . . I need to go." sabi ko at madali akong nag-lakad palayo na naging takbo palayo sa kanya.
He's been like that since that encounter. I'm not gonna lie, I do like that.
Love.
I love what he's doing. Loving him hugging me tightly. Calling me baby.
I’m enjoying it, truthfully.
*boghs*
"A-aray" daing ko.
May nakabangga kasi ako at unfortunately, natapon sa akin ang hawak-hawak niyang kape.
IT'S HOT!!!
Fuck it!!
Hindi ako magkandaugaga sa pag-punas and I can say that my arms turned red. Shit fucking hurts!! When I look up to see who's the one that bumped me to apologize first kasi nga alam kong hindi ako tumingin sa dinadaanan ko.
I saw the fucking bitch whore, Luella. And she's laughing her ass off pati na rin ang kampon niya. Geez!! I should know. From the very start, she's the one who hates me so much. Not just because of Lucien, na malapit ako sa kanya, lalong-lalo na ngayon kasi na sa akin ang attensyon niya, but as well as because of my background. She hates “commoners” like me.
Wala man akong pakialam sa kanya because she’s free on thinking whatever delusion he wants to think. Malaya siyang hindi ako gustuhin kasi hindi ko naman hinahangad na magustuhan nila ako. But, I started to hate her because she’s acting like she’s Lucien’s girlfriend. She acts like she owns him while she’s not.
Well, she's in love with MY Lucien. She WANTS him. So I might say she's NOT IN LOVE with MY Lucien REALLY!! She was just OBSESSED with the WEALTHY and PRIVILEGE that MY LUCIEN can give.
Yes!!!
MY!!
"Pathetic!! Kung sana lang nakinig ka sa akin na layuan mo si Lucien, my loves ko, edi sana maayos sana ang buhay mo. " sabi niya habang naka-ngisi sa akin.
I smirked back at her then I stood.
Inayos ko ang nagusot kong damit.
"I see!! Still chasing MY Lucien huh??" sabi ko.
"HIS NOT YOURS!!!! " sigaw niya sa akin.
"Are you really sure about that?" diin kong tanong sa kanya ng punong-puno ng mangungutya.
"NO!!" pa-deny na sigaw niya.
"YES!!! And your there too. . . napanood mo ang MUNTI naming eksena. *laughs* Poor you! " sabi ko sa kanya.
Tumaas ang kaliwang kamay niya at akmang sasampalin niya ako pero nasangga ko iyon at sinampal ko siya ng malakas.
"Don't you dare." I implied.
Sa lakas ng pagkaka-sampal ko sa kanya, napaupo siya. At ngayon umiiyak na siya.
Tsk!!
Who's pathetic now?
"Isusumbong kita sa principal. I'm sure pa-a-alisin ka niya dito." reklamo niya.
"Go on!!! *laughs*" I said, full of sarcasm.
Wala akong pakialam kong isusumbong niya ako. Sasamahan ko pa siya.
"*laughs* Sasabihin ko kay Lucien na sinampal mo ako. Tiyak aayawan ka na niya. KASI MAHAL NIYA AKO!! "nag-ma-malaking sabi niya.
My face darkened.
Hinila ko ang kwelyo ng damit niya para mapatingin siya ng diretso sa akin then I smiled evilly at her.
"Go on!! Sasamahan pa kita. Pero hinding-hindi niya ako iiwan. Kasi dear, gaya nga ng nasaksihan niyo, he confessed to me first. Mahal niya ako ng totoo. Hindi kagaya sayo. NI hindi ka nga niya kilala eh. You’re just some unknown, unexisting clown in his eyes. *laughs*" sabi ko sa kanya ng nanunuya.
Then I laugh hard.
"Once he belonged to me,His Mine And Mine Alone!! " Pagpapatuloy ko pa sa kanya then I turned my back and walked away from them.
Habang naglalakad, kumirot ang mga braso ko.
Pagtingin ko sa mga braso kong iyon, pulang pula na ang mga eto. Dahil siguro sa paso kanina. It fucking hurts I tell you!!
"Rain. Baby." masuyong tawag sa akin ng isang boses. After that, niyakap niya ako sa may bandang likod.
I know it was Lucien.
I just moan in response. I’m still irritated so I don’t want to talk.
Iniharap niya ako sa kanya then put his hand on my face.
"Do you hate me Rain? Don't you love me? " malungkot na tanong niya sa akin.
Kumunot na man ang noo ko.
"What are you saying?" tanong ko sa kanya.
"You heard what I've said."
"No!!" marahas kong sagot sa kanya.
Bumitaw siya at tumalikod siya sa akin.
"I felt like you don't love me. I felt like you were rejecting me. Iniiwasan mo ako na parang may malala akong sakit. You keep avoiding and avoiding me whenever I come near you, hug you. It hurts. It Really Hurts!!! "he said bitterly.
Oh my god!!!
Nasasaktan ko na pala siya.
Lumapit ako sa kanya. Then I hug him from behind.
"Lucien. It's not that. It's me. I am the problem here. I just keep on rejecting you because I am not sure with your feelings for me. Fine, let me say it to you face to face. I---- I love you Lucien. I admit it. And I'm sorry for what I've been acting these past few days. I'm just shocked, scared and confused. Hindi ko gustong saktan ka. I guessed, I'm done for. I lost to you, you own me now. " mahinahon kong sabi sa kanya.
Bigla naman siyang napa-harap sa akin.
"Y-you. . . you love me?" tanong niya.
Hinawakan ko ang dalawa niyang pisngi. I gently smiled at him, "Yes. "
He smiled happily too. Binuhat niya ako at inikot. At dahil dun napayakap ako sa leeg niya. I laugh with joy. When he stopped, he held my face--- lovingly.
"I love you baby."
"I love you too." I replied and then right there and then, he kissed me. I complied with that kiss.
I finally can say that he owns me now.
Heart ,Body and Soul. Well, that should be in the first place. Let me say it again. I OWN HIM NOW. HIS WHOLE GLORIOUS SELF!! NO ONE CAN GET HIM AWAY FROM ME FROM NOW ON!!!