Loş ışıklarla aydınlanmış küçük odada, Elen dikkatle bilgisayar ekranına bakıyordu. Parmakları titreyerek eski bir rüya kaydını açtı. Kardeşinin son görülen rüyalarından biri...
Ekranda yavaşça beliren görüntüler, silik ama canlıydı; karanlık bir ormanın içinde, sisler arasında dolaşan bir çocuk.
Elen'in nefesi kesildi. O çocuk, kayıp kardeşiydi.
Birden rüya görüntüsünde beliren karanlık bir gölge, ormanın derinliklerinden sinsice çıktı. Elen'in kalbi hızla çarpmaya başladı. Bu, sıradan bir rüya figürü değildi. Gölge, sanki ona bir şeyler söylemek ister gibiydi; sessiz, ama derinden.
Elen, ekrandaki görüntülere daha da yaklaştı, elleri titreyerek sessizce fısıldadı:
"Ne saklıyorsun benden?"
O anda kapı hafifçe tıkladı. Elen irkilerek başını kaldırdı. İçeri Bora girdi, gözlerinde hafif bir merak ve çekingenlik vardı.
"Bu rüya dosyasında ne buldun?" diye sordu Bora, sesinde bir ciddiyet.
Elen, derin bir nefes aldı ve bilgisayar ekranını işaret etti.
"Burada... kardeşim. Rüyasında beliren bir gölge var. Sadece sıradan bir figür değil, bir şey... daha fazlası."
Bora yaklaştı, ekrandaki görüntüyü dikkatle inceledi.
"Bana güven. Bu gölge, sistemde kayda değer bir anormallik yaratıyor. Daha önce karşılaşmadığımız türden bir şey."
Elen'in aklında binlerce soru vardı.
"Kardeşim nerede? Bu gölge onunla mı bağlantılı?"
Bora cevap vermedi, sadece başını salladı.
O an Elen'in gözleri, ekranın karanlık köşesinde gölgelenen yüzün siluetine takıldı. Yüz hatları belli değildi, ama bir çocuk silueti, kardeşinin yüzü gibi...
Kalbindeki acı yeniden alevlendi.
"Bu bir başlangıç... Daha fazlasını bulmalıyım."
Elen odadan çıktı, sisli geceye adım attı. Kardeşinin kayboluşu ve rüyalarındaki gizemli gölge onu bekliyordu.
Elen, geceyi keskin bir rüzgarla yıkanan sokağa adım attığında, kalbinde hem umut hem de korku vardı. Kardeşinin rüyalarındaki o gölge, zihninden çıkmıyordu. Her ne kadar gerçeklikten kopmuş gibiydi, ama Elen hissediyordu; orada bir ipucu, bir sır gizliydi.
Telefonunu çıkarıp Bora'ya kısa bir mesaj attı:
"Daha fazla bilgi lazım. Bu gece görüşelim."
Cevap hemen geldi:
"Hazırım. Buluşalım."
Elen, adımlarını hızlandırdı. Şehrin karanlık sokaklarında, bilinmeyenin izini sürmek için yola koyuldu.
Bir kafenin köşesinde, sıcak bir ışık altında Bora onu bekliyordu. Gözlerinde hem merak hem de endişe vardı.
"Elen," dedi, "rüya arşivindeki gölge sıradan bir hata değil. Bence sistemde bilinç dışı bir kodlama var. Bu, kardeşinin zihninden gelen bir tür mesaj olabilir."
Elen derin bir nefes aldı. "Nasıl yani? Kardeşim hâlâ orada mı?"
Bora başını salladı. "Belki de evet. Ya da en azından onun bilincinden bir parça."
İkisi arasında sessizlik oldu. Bu sessizlik, içinde taşıdıkları umut ve korkunun ağırlığını yansıtıyordu.
O gece, Elen rüya cihazını kullanmaya karar verdi. Kardeşinin rüyalarına doğrudan bağlanacak, orada neler olduğunu kendi gözleriyle görecekti.
Cihaz başına geçtiğinde, kalbi deli gibi atıyordu. Ekran karardı ve bir anda kendini sisle kaplı, bilinmez bir yerde buldu.
Sisler arasından, hafifçe bir çocuk silueti belirdi. Elen, sessizce ona doğru yürüdü. Siluet aniden durdu ve arkaya döndü.
Elen'in nefesi kesildi. Bu karşılaşma, hem beklediği hem de en çok korktuğu andı. Buda kimdi? sadece rüyanın bir parçası mıydı, yoksa daha fazlası mı?
"Seni bekliyordum, Elen," dedi yabancı çocuk, sesi rüzgar gibi hafif ama anlam yüklü.
"Sen... gerçek misin?" diye sordu Elen, sesinde kararsızlık ve umut karışımı.
Yabancı çocuk gülümsedi ama gözleri derindi.
"Gerçek olmanın sınırları çok geniş, Elen. Bunu keşfetmen gerekiyor."