"..."
ร่างกายผู้ชายส่วนสูงมาตรฐาน ผมสีดำไฮท์ไลท์ขาวผมสั้น ดวงตาสีเขียวมรกตที่เจิดจรัด ผิวสีปกติ อายุราวๆ16ปี อยู่ในชุดที่ธรรมดาๆ และมีหน้าตาที่ดูดีกว่าเด็กผู้ชายในวัยเดียวกัน กำลังหลับใหลอยู่บนเตียงไม้ที่แข็งกระดาน
ลมพัดจากหน้าต่างที่เปิดอยู่พัดเข้าสู่ร่างกายชายคนนั่น พร้อมแสงจากดวงอาทิตย์ที่เปล่งประกาย ชายคนนั่นค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ที่ลอดผ่านทางหน้าต่างที่เปิดอยู่
"ที่นี้ เอ่อ... คือที่ไหนกัน"
เขาใช้มือทั้งสองข้างพยายามพยุงตัวขึ้นจากเตียงไม้ที่เขาเคยนอน แต่ด้วยอาการหลับใหลที่ยาวนานกว่าผิดปกติ ทำให้กล้ามเนื้อและกระดูกทำงานลดลง และเกิดอาการชาทำให้เวลาสัมผัสอะไรก็จะไม่รู้สึกอะไรเลย การพยุงตัวทำให้ยากขึ้น จนแถบเป็นไปไม่ได้สำหรับเขา เขาปวดหัวมากยิ่งขึ้น ความเจ็บปวดเข้าสู่ร่างกายของเขา
"อื้อ..."
เขาอุทานเบาๆ ถึงแม้เสียงนั่นจะไม่ได้มีดังอะไรเลย แต่ความเจ็บปวดมันเป็นของจริง เขาเริ่มคิดหาเหตุผลที่มายังสถานที่แห่งนี้ และทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ เขาเริ่มกระบวนการคิด และเรียกคืนความทรงจำที่เขาจำได้ทั้งหมด จนเขาสามารถจำเรื่องราวต่างๆขึ้นมาได้
"Denet..."
"ใช่แล้ว..."
"จำได้แล้ว"
เขาเป็นเพียงแค่เด็กชายธรรมดาๆ ที่อาศัยอยู่กับครอบในเมืองเล็กๆ อายุ17ปี ตอนเด็กเขาได้รับการศึกษาเล็กน้อย ก่อนที่จะออกมาจากโรงเรียนเพราะฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี จึงต้องลาออกมาทำงาน จนกระทั่งพ่อและแม่ของเขาล้มป่วย และจากไป ทำให้เขาต้องยืนยัดด้วยตัวเอง
"เรื่องราว ดราม่าตามปกติสินะ"
จนกระทั่งdenetรับงานๆหนึง งานที่ต้องทำนอกประเทศที่เขาเกิด เขาเดินทางผ่านรถ ที่ขนส่งผู้คนเข้าประเทศ งานเกี่ยวกับโรงงานที่ใช้แรงมาก เขาทำงานหนักทุกวันจึงสามารถซื้อห้องแห่งหนึง ห้องที่อาจจะไม่ค่อยดูดีแต่ก็สามารถอยู่อาศัยได้ เขาหลับลงในห้องแห่งนั่น
"แต่ว่า..."
Denet คิดในใจก่อนที่จะมองรอบๆ
"นี้ไม่ใช่ห้องที่คุ้นเคย ถึงแม้มันจะทรุดโทรมและเก่าเหมือนกัน"
Denet มองไปรอบๆห้อง มีคาบสกปรกเพียงเล็กน้อย แต่ที่ทำให้สถานที่นี้ดูเก่าคือวัสดุ มันดูทรุดโทรมมากกว่าปกติ เปรียบเสมือนสถานที่ที่ไม่มีใครอยู่นาน ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเตียงไม้ที่แข็งมาก เขาเริ่มพยุงตัวขึ้น ด้วยมืออีกครั้งหนึง และพยายามค้ำหาสิ่งของที่เอาไว้จับ เพราะการมองเห็นของเขาตอนนี้ไม่ค่อยดีนีก เขาจับโต๊ะไม้ที่อยู่ข้างๆ
โต๊ะไม้ที่มีแค่ความเก่าดูเหมือนเจ้าของห้องนี้จะเป็นคนที่ค่อนข้างรักสะอาด denetยืนขึ้นด้วยความอยากลำบาก ถึงความเจ็บปวดยังอยู่แต่ก็ยังคงสามารถทนได้ เขาเริ่มความคิดที่จะสำรวจห้องใบนี้เพื่อความคุ้นชิน
Denetเริ่มรู้แล้วว่าสถานทีแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เขาเคยอยู่ดูเหมือนมันจะแตกต่างออกไป มันให้ความรู้สึกของยุคกลางและความพัฒนาที่ล่าช้าของสถานที่แห่งนี้ เขาเหยียบไปที่พื้นไม้ที่มีความระเบียบและก็สกปรกและดูเก่า
Denet เริ่มได้รับการมองเห็นที่ดีขึ้นผ่านการปรับตามธรรมชาติของร่างกาย เขามองผ่านร่องบนพื้นไม้และพบชั้นล่างของชั้นที่เขาอยู่เขาคงไม่ไช่ชั้นแรก
"ดูเหมือนสถานที่นี้จะมีหลายชั้น ถ้าคิดจะสำรวจคงใช่เวลานาน"
Denetเริ่มเดินไปรอบๆห้องแห่งนี้ ถึงการเดินของเขาจะเซไปเซมาแต่ก็พอที่จะจะเดินไหว เขา เดินไปจนถึงกระจกที่อยู่ข้างๆตู้เสื้อผ้าไม้ กระจกนั่นแตกต่างไปจากห้องใบนี้ดูเหมือนมันจะได้รับความสะอาดอยู่ทุกวัน กรอบสีทองที่มีลวดลายสวยงามอันน่าตกตะลึง
"คนที่อยู่ที่นี้ชอบมองดูตัวเองงั้นหรอ?"
Denetวิเคราะห์เพราะกระจกนี้ดูให้กลิ่นอายที่ต่างออกไปต่างที่นี้ เขาค่อยๆเอามือไปแตะที่กระจก และมันแถบไม่มีฝุ่นอยู่เลย
"น่าสนใจ คนเราทำไมถึงต้องให้ความสนใจกับกระจกมากขนาดนี้"
Denet ได้มองรูปลักษณ์ของตัวเอง
"หืม?..."
เขาตกใจภายในใจแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีภายนอกอะไร
"นี้ไม่ใช่ฉัน"
Denetคิดในใจ ความคิดแล่นเต็มหัวของเขา แต่เขาก็ยังคงรักษาท่าที่ภายนอก เขากลัวว่ามีใครบางคนจะคอยจ้องมองเขาอยู่
"หรือฉันจะเข้ามาสู่ร่างของเจ้าของห้องนี้งั้นหรอ"
Denet เพียงพูดในใจเขาไม่กล้าที่จะพูดออกมา เขาเริ่มคิดความเป็นไปได้หลายความเป็นไปได้ เขาอาจจะฝันอยู่? อาจจะแค่ถูกแกล้ง หรือ มันก็เป็นไปตามอย่างที่ตาเห็นเขาคือคนใหม่ คนใหม่ในสถานที่แห่งนี้
Denet คิดเล็กน้อย เขาเคยอ่านเรื่องราวที่เกี่ยวกับการเข้าสิงร่างกายผู้อื่นหรือแนวต่างโลกมาบ้างแต่ส่วนใหญ่ทุกคนก็ล้วนมีความทรงจำกันหมด แต่เขาในที่นี้ตอนนี้กลับไม่มีแม้แค่ความทรงจำ เพราะเหตุผลใด?
เพราะเหตุใด? เขาจึงอยู่ในร่างชายคนนี้ เขาอาจจะถูกชักจูงโดยใครบางคน หรือก็แค่...
โชคร้ายที่ถูกมายังโลกใบนี้ หรือควรเรียกสิ่งนี้ว่าโชคดีกัน