ជំពូកទី ៩៖ ជ្រលងភ្លើងក្រោមដី និងសត្វនាគតូចធាតុភ្លើង
ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃចូលទៅក្នុងតំបន់ជ្រៅបំផុតនៃ ព្រៃបិសាចធាតុភ្លើង ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា តំបន់ហាមឃាត់។ ដើមឈើនៅទីនោះមានកម្ពស់ខ្ពស់ណាស់ ហើយខ្យល់គឺក្តៅខ្លាំង រហូតដល់ហាក់ដូចជាមាន អណ្តាតភ្លើង ហោះហើរនៅក្នុងបរិយាកាស។
ពួកគេបានរកឃើញច្រកចូលទៅកាន់ ជ្រលងភ្លើងក្រោមដី —វាគឺជាប្រហោងខ្មៅមួយដែលបានបញ្ចេញ កម្ដៅ ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច។
"ចាំ! មុននឹងចូលទៅ ធារក្ស ខ្ញុំនឹងប្រើ ជំនាញព្យាបាល របស់ខ្ញុំដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងការពារខ្លួនរបស់អ្នកពីធាតុភ្លើង!"* សុវណ្ណរី និយាយ។
ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង របស់នាងបានភ្លឺចិញ្ចាច ហើយនាងបានផ្តល់នូវថាមពលព្យាបាលឱ្យ ធារក្ស ដែលបានបង្កើតជា ស្រទាប់ការពារពណ៌បៃតងខ្ចី មួយជុំវិញខ្លួនរបស់គេ។
ការប្រឈមមុខ
នៅពេលដែលពួកគេចូលទៅក្នុងរូងក្រោមដីនោះ កម្ដៅបានកើនឡើងដល់កម្រិតដ៏ខ្ពស់បំផុត។ នៅទីនោះ សត្វនាគតូចធាតុភ្លើង (Lesser Fire Dragon) បានលាក់ខ្លួន។
សត្វនាគតូចនោះមានប្រវែងប្រហែលជា ៥ ម៉ែត្រ ហើយខ្លួនរបស់វាត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយ ជញ្ជីងធាតុភ្លើងពណ៌ក្រហមងងឹត។ ភ្នែករបស់វាបានចាំងពន្លឺ ពណ៌ទឹកក្រូច ហើយវាមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ ចំនួន ពីរ វិលជុំវិញខ្លួនរបស់វា។
"ថាមពលរបស់វាគឺខ្លាំងជាង ស្តេចវិញ្ញាណ កញ្ជ្រោងទៅទៀត!" ធារក្ស គិត។ "វាមានអាយុប្រហែល ៥០០ ឆ្នាំ! ខ្ញុំមិនអាចប្រើ ពូថៅច្រេះ បានទេ ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ប្រើកម្លាំងជីវិត ហើយក៏ខ្លាចថាមពលរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវបឺតយកម្តងទៀត!"
សត្វនាគតូចនោះបានឃើញអ្នកឈ្លានពានទាំងពីរ ក៏បានស្រែកគ្រហឹមយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានបាញ់ ដុំភ្លើងដ៏ធំ មួយមករកពួកគេ។
"ក្បាច់បាញ់ព្រួញផ្គរលាន់! បង្កើតរនាំង!"
ធារក្ស បានបាញ់ ព្រួញអណ្តាតភ្លើង ចំនួន បីដើម ភ្លាមៗ ហើយព្រួញទាំងនោះបានផ្ទុះជាមួយនឹងដុំភ្លើងរបស់នាគតូច បង្កើតបានជា រនាំងភ្លើង បណ្តោះអាសន្ន។
យុទ្ធសាស្ត្ររួមគ្នាកម្រិតខ្ពស់
"ធារក្ស! ប្រើជំនាញថ្មីរបស់អ្នក! ខ្ញុំនឹងទប់ស្កាត់វា!"* សុវណ្ណរី ស្រែក។
សុវណ្ណរី បានបោះខ្លួនទៅមុខដោយភាពក្លាហាន។ ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង របស់នាងបានបញ្ចេញថាមពលព្យាបាលទាំងអស់របស់វា។
"ជំនាញទី ២៖ ផ្កាឈូករ័ត្នបាក់បែក!"
ផ្កាឈូករ័ត្នវិញ្ញាណរបស់នាងបានបញ្ចេញ ពន្លឺពណ៌លឿងដ៏មហិមា មួយទៅកាន់ ភ្នែក របស់សត្វនាគតូចនោះ។ ពន្លឺនេះមិនមែនជាការវាយប្រហារទេ តែជា ការទប់ស្កាត់ ដែលធ្វើឱ្យសត្វនាគតូចនោះ ងងឹតភ្នែក មួយវិនាទី!
"វាជាឱកាសរបស់យើង!" ធារក្ស ស្រែក។
គេបានទាញ ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ តឹងបំផុត ហើយបានបញ្ចូល ថាមពលវិញ្ញាណ ទាំងអស់ដែលគេមាន រួមទាំង ថាមពលធាតុភ្លើង ថ្មីរបស់គេ។ ព្រួញវិញ្ញាណមួយបានបង្កើតឡើង—លើកនេះវាមានទំហំធំជាងមុន ហើយមាន អណ្តាតភ្លើងពណ៌ខៀវ ព័ទ្ធជុំវិញ (ដែលជាការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងធាតុភ្លើងនិងធាតុខ្យល់)។
"ព្រួញចោះវិញ្ញាណនៃប្រាជ្ញា!"
ព្រួញពណ៌ខៀវនោះបានហោះចេញទៅដោយល្បឿនជាងសំឡេង សំដៅទៅកាន់ កន្លែងខ្សោយ បំផុតរបស់សត្វនាគតូច៖ មាត់ របស់វាដែលកំពុងបើកដើម្បីស្រែក។
ផូង!
ព្រួញនោះបានចោះចូលទៅក្នុងបំពង់ករបស់សត្វនាគតូច។ ទោះបីជាជញ្ជីងរបស់វារឹងមាំក៏ដោយ ក៏ផ្នែកខាងក្នុងរបស់វាខ្សោយ។ ថាមពលធាតុភ្លើង ពីរដងបានផ្ទុះនៅខាងក្នុងសត្វនោះ។
សត្វនាគតូចធាតុភ្លើងបានដួលទៅលើដី ហើយជញ្ជីងរបស់វាបានប្រែជា ប្រផេះ។
ពីលើខ្លួនរបស់វា ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ មួយបានអណ្តែតឡើងយឺតៗ...
ការសម្រេចបានឋានៈថ្មី
ធារក្ស ហត់នឿយយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់ដួលលុតជង្គង់។ គេសម្លឹងមើលឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយនោះដោយភាពជោគជ័យ។ គេបានធ្វើវាបានហើយ!
សុវណ្ណរី បានរត់ទៅរកគេ ហើយឱបគេយ៉ាងណែន។ ទឹកភ្នែកនៃក្ដីរីករាយបានហូរចុះមកលើថ្ពាល់របស់នាង។
"យើង... យើងធ្វើវាបានហើយ ធារក្ស! ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ! អ្នកនឹងក្លាយជា គ្រូវិញ្ញាណ!"*
ឥឡូវនេះ ពួកគេត្រូវតែប្រញាប់ ស្រូបយក ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយនេះមុនពេលមាននរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតមកដល់... ជាពិសេស សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ។