İki gün sonra Tufan gözlerini açtı. Tüm vücudunun tutulmuş olduğunu fark etti. Tek hatırladığı kaza anı ve sıkıca sarıldığı Melisa'ydı. Etrafına baktı onu göremeyince hemen doğruldu ama geri düştü yerine. Halsizlik bütün bedenini sarmıştı. Ama bir kuvvet kalktı ve hemen onu aradı. Uyuduğu odanın yanında başka bir odada bir yatakta uyuyordu. Başında uzun saçlı bir adam vardı ve derin derin Melisa'ya bakıyordu. İçeri girdi. Melisa diye çağırdı uyanmasını bekleyerek. Bilmediği bir dilde bir şeyler söyledi uzun saçlı adam. Sonra kadının yanına oturdu. Hiçbir şey hatırlamıyordu. Sadece kaza ve Melisa.. Ellerini tutup bekledi sessizce.. bir gün geçti iki gün geçti hiç ayrılmadı başından. Uzun saçlı adam da arada gelip gidiyordu. Uyanıp uyanmadığını kontrol etmek için geldiği belliydi. 3. Gün sabah Melisa uyandı. Tufan sevinçle baktı ona. İlk sözü Tufan oldu, zaten uyurken de hep onu sayıklamıştı. Kaldıkları evde yaşayan gencin annesi geldi ve kadına temiz kıyafetler getirdi. Giyinmesine yardım etti. Hindistan'ın geleneksel kıyafetlerinden olan hafif bir "Sari" giydirdi kadına. Kızıl saçlarına çok yakıştı gök mavisi "Sari". Kadının uyandığını öğrenen uzun saçlı adam kadın kıyafetin örtüsünü giyinirken içeri girdi ve hemen ona sarılmaya çalıştı. Kadın tanımadığı birinin kendine böyle yaklaşmasından rahatsız olduğu için "Bırak beni!" diye bağırdı ve bunu duyan Tufan hemen koşarak adamın ellerini çekti. Uzun saçlı adamın annesi de oğluna kızdı ve onu odadan çıkararak Tufan ve Melisa'yı yalnız bıraktı.
İkisi birbirlerine sarıldılar hemen. Tufan, Melisa'yı öpmeye çalıştı ama Melisa kendini geri çekip Tufan dedi ve ne yapıyorsun derce imalı bir bakış attı. Tufan, "Neden benden kaçıyorsun? Biz sevgili değil miyiz?" diye sordu. Melisa ise gözleri şaşkınlık içinde biz yakın arkadaşız ama sevgili değiliz. Hem ikimiz de başka kişilerle evliyiz dedi.