Gökyüzündeki yarık artık sabitti. Devasa, kıpkırmızı bir göz gibi şehrin üzerinde asılı duruyor; çevresindeki karanlık girdap, yavaşça içinden akıp gelenleri şekillendiriyordu.
İlk adım sesleri… metal zemini titretecek kadar ağırdı. Portaldan çıkan yaratıklar, zincir-uzuvlu, yarı organik yarı makine canavarlarıydı. Her birinin göğsünde, Nexus'un ışığını yansıtan küçük bir enerji çekirdeği vardı.
Optimus telsizden bağırdı:
Optimus: "Tüm birlikler! Çekirdeklere nişan alın, başka türlü durmazlar!"
Bumblebee, yıkık bir kulede pozisyon aldı. Tetik düğmesini sıktı, ilk yaratığın göğsüne isabet ettirdi; ama çekirdek yalnızca kısa bir an parladı, ardından kendi kendini onardı.
Bumblebee: "Olmuyor! Enerjiyi dışarı atıyorlar!"
Megatron: "O zaman enerjiyi içlerinde patlatmamız gerekecek."
Arcee, hızla iki yaratığın arasına daldı. Zincir saldırılarını ustalıkla savuşturdu, ama bir tanesi aniden yerden ikinci bir kol çıkardı ve onu havaya fırlattı. Arcee düşerken Optimus yakaladı.
Gökyüzü uğuldamaya başladı. Portalın içinden bu kez çok daha büyük bir gölge çıktı — ilkinin üç katı boyutunda, sırtında dönen halka biçimli bir silah taşıyordu. Halka, şehre doğru ince bir ışık huzmesi gönderdi; ışığın değdiği her şey, saniyeler içinde moleküllerine ayrıldı.
Optimus: "O silah portalı koruma amaçlı! Onu yok etmezsek daha fazlası gelecek!"
Megatron: "Koruma değil, Prime… bu, bir çağrı işareti."
Ve gerçekten de, portaldan daha büyük bir enerji dalgası yükseldi. Yarık, ikinci bir şehir büyüklüğünde genişlemeye başladı.
Optimus, Megatron'a baktı. Aralarındaki eski düşmanlık o an hiçbir anlam taşımıyordu.
Optimus: "Tek şansımız var. Onu içeriden kapatmak."
Megatron: "Bunun dönüşü yok."
Optimus: "Zaten hiç olmadı."
İkisi de zincirli yaratık ordusuna doğru koşmaya başladı. Arkalarından Bumblebee, Arcee ve kalan birlikler ateş desteği sağlıyordu.