Sophia POV
After three months na walang tigil na coordination, review ng deliveries, at oversight sa bawat detalye, finally… eto na. Nakaharap sa akin ang lounge, at hindi ko maiwasang huminga ng malalim at ngumiti ng totoo.
Grabe. Ang ganda ng kinahinatnan ng lahat ng effort namin. Ang bawat paint choice, furniture arrangement, at lighting fixture — perfecto. Cozy pero professional. Modern pero may warmth.
“Tara, Jace,” sabi ko, habang lumalapit sa kanya at pinagmamasdan namin ang lounge.
Ngumiti siya, nakikita ko sa mata niya ang pride. “Ang ganda ng trabaho natin, Sophia. Talaga, sulit ang lahat ng late nights at pag-aayos ng schedules.”
Napangiti ako, bahagyang namumula. “Sawa ka na ba sa pag-aalaga ng lounge?”
“Hindi,” sagot niya, sabay kindat. “Masaya pa rin ako sa bawat detalye.”
Tahimik lang kaming naglakad sa lounge, tinitingnan ang bawat corner, at ramdam ko yung satisfaction. Hindi lang kami proud sa trabaho… proud din kami sa teamwork namin.
Arch. Jace POV
Habang nakatingin sa lounge, hindi ko mapigilang humanga. From concept to reality, lahat ay nagfit together perfectly.
Nakikita ko si Sophia, focused sa bawat detalye, habang nakikipag-coordinate sa B&G team para sa final touches. I admire her—hindi lang dahil sa skills niya kundi sa dedication at passion niya.
“You did good, Sophia,” sabi ko quietly, sabay turo sa organized na display ng shelves.
“Thanks, Jace.” sagot niya, sabay ngiti.
Alam ko… may ngiti sa kanya na hindi lang professional satisfaction ang pinapakita. At sa loob-loob ko, hindi ko mapigilang maramdaman… mas lumalalim ang respect at curiosity ko sa kanya.
Next Morning — Ribbon Cutting
Atty. Christian POV
Ngayon ang araw na inaabangan — ribbon cutting ceremony ng lounge. Pagpasok ko sa site, nakita ko agad ang mga students at faculty na excited na rin.
Tumayo ako, sabay ngiti sa Procurement Team at B&G Team. “Congratulations sa lahat!” sabi ko. “Ang galing ng teamwork nyo. Special shout-out kina Sophia at Arch. Jace — inyong dedication at professionalism ang nagdala sa lounge na ito sa finish line.”
Napangiti sila, medyo namumula, pero halata ang pride sa kanilang mga mata.
“Talaga, superb effort,” dagdag ko, sabay kindat kay Jace at Sophia. “Sulit ang late nights at puyat. Very well done.”
Ma’am Carmelle POV
Habang nakamasid sa ribbon cutting, ramdam ko ang saya. Hindi lang professional success ang nangyari… kundi teamwork, dedication, at subtle bond na nabuo sa team.
“Alam nyo, pagkatapos ng project na ito,” sabi ko sa sarili ko, “magpapa-outing tayo sa Batangas — kasama si Sir Arvic, Atty. Christian, Engr. Anthony, at siyempre, mga top achievers natin, Sophia at Jace.”
Excited na ako sa bonding, at sa pagkakataon na mas mapapalalim ang connection ng team, professionally at personally.
Vincey POV
Nasa gilid lang ako, parang background character, pero halata ang excitement ko.
“Girl, grabe!” bulong ko kay Sophia habang nakatingin sa lounge. “Ang ganda! And syempre, ikaw at si Architect Jace, bida ng taon!”
Napatawa si Sophia, halatang nahihiya. “Vincey, trabaho lang.”
“Trabaho lang? Hahaha! Alam mo, makakakita ka ng chismis ng taon dito. Yung tipong subtle pero obvious—may kuryente sa team na ‘to, girl. Keep your eyes open!”
Napailing lang si Sophia, pero ‘yung ngiti niya… hindi maitatago.
At sa tabi, nakangiti ako, excited sa susunod na chapter—hindi lang ng lounge, kundi ng kanilang growing connection.
Sophia POV
Kinabukasan, busy kami sa preparations para sa Batangas outing. Kasama ko ang mga iba sa procurement team sa isang maliit na mall, mamimili ng pagkain, gamit, at kahit anong kailangan para sa bonding trip.
“Hala, Sophia, bilhan mo na ‘to ng dalawa ha! Para may pang-cover sa araw-araw sa beach,” wika ni Ma’am Joan habang pinapakita sa akin ang dalawang piece swimwear na medyo… colorful.
Napangiti ako, medyo naiilang. “Ma’am… dalawa po talaga?”
“Oo, kailangan! At syempre, cover-up din para safe sa sun. Alam mo naman safety first.”
Walang magawa si Sophia kundi sundin, kaya dinala ko na rin yung cover-up at ang dalawang piece. “Fine na po, Ma’am,” sagot ko, sabay tawa na may halong hiya.
Habang nagmamaniobra sa shelves at racks, napapansin ko si Jace sa kabilang aisle, abala sa pagpili ng beach essentials para sa outing. May ngiti lang sa kanya habang nakatingin sa akin.
Parang kahit simpleng shopping lang, ramdam ko na may connection. Maliit na kilig, maliit na awkwardness, pero sweet sa paraan na hindi mo alam kung trabaho lang ba o personal na curiosity.
Ma’am Joan POV
Habang nakikita si Sophia na nagbibilang at nagpi-pick ng items, hindi ko maiwasang ma-smile sa kanya. Sobrang cooperative, pero halata rin na naiilang sa mga bright colors at attention sa mga small details.
“Alam mo, Sophia,” sabi ko habang itinuturo ang cover-up, “kung gusto mong enjoy sa outing, kailangan mo talagang kumpleto ang gear. Hindi pwedeng kulang.”
Napangiti siya, medyo namumula, pero tahimik na lang. “Sige po, Ma’am,” sagot niya.
At sa isip ko, nakakatuwa. Ang bata pa lang pero responsible at cooperative. Magaling na sa trabaho, at sa personal touches, halata na may gusto ring matutunan at maramdaman.
Sophia POV (inner thought)
Hindi ko alam kung bakit parang mas masaya ako ngayon—hindi lang dahil tapos na ang lounge at maayos ang outing plans, kundi dahil sa bawat moment na kasama ko siya, kahit maliit, nakaka-kilig at nakakatuwa.