Evet, 6. bölümü tam karanlıkta geçen Karanlığın Çöküşü
Tüm ışıklar bir anda söndü. Sanki tünelin içine gökyüzünden devasa bir taş düşmüş de, tüm yıldızlar aynı anda sönmüş gibiydi. Optik sensörleri sıfır veri gösteriyordu; gece görüş bile sadece karanlığı görüyordu.
Nefesi kaskın içini buğulandırırken, bir uğultu yavaşça büyüdü — önce zeminden, sonra kemiklerinden duyulan bir uğultu. Yakınında, metalin hafifçe bükülen gıcırtısı… sonra başka bir yerden, ince bir çizik sesi.
Oradalar.
İlk Darbe
Optimus kılıcını çektiğinde, kılıcın açığa çıkan enerji hattı bile karanlığı delemedi. Bir adım attığında, sağ tarafında keskin bir rüzgâr hissi — refleksle savurdu. Metal, et gibi yumuşak ama taş gibi sert bir şeye çarptı. Ardından, omzuna bir darbe… güç kalkanı anında çatladı.
Darbenin şiddetiyle arkasındaki çelik desteklere çarptı; desteklerin soğuk titreşimi göğsüne yayıldı.
Karanlıkta Av
Her nefes sesi, başka bir seste yankı buluyordu — ama bu yankılar onun değil, karanlıkta onu taklit eden bir şeyindi. Ne zaman sesine karşılık gelse, birkaç metre öteden metalin sıyrılan tınısı duyuluyordu.
Birden, kuyunun dibinden gelen mor bir parıltı karanlığın dokusunu yırttı. Gözler… önce tek bir çift, sonra dört, sonra altı çift göz… Her biri farklı yüksekliklerde, farklı uzaklıklarda.
Yakın Temas
Bir uzuv, bacaklarının arasından hızla geçti; diğeri belinden sarıldı. Optimus, kılıcını körlemesine savurdu, uzvun kesildiğini hissetti, ama kesilen yerden damlayan sıvı soğuk değildi — yakıcıydı. Sıvı, zırhının kenarlarını karartarak duman çıkarmaya başladı.
Tam o anda, ensesinde ince bir fısıltı:
"Senin de gözlerin olacak."
Optimus, son enerjisiyle tüm vücudunu döndürüp kılıcı yukarı savurdu — ve karanlık, mor kıvılcımlarla yırtıldı.
---